Vandaag zwaaiden we op de wekelijkse persconferentie Karel Van Keymeulen uit. Een echte klassebak, 35 jaar journalist bij krant de Gentenaar. Al die tijd volgde hij het reilen en zeilen in onze mooie stad. Deze week blikte hij in de Gentenaar terug op hoe hij de stad zag veranderen. Vandaag blikt hij vooruit en drukt daarbij zijn zorg uit over het samenleven in de toekomst, over wonen en transparante politiek. Hij ziet daarbij o.a. onderwijs als een belangrijke hefboom. Daniël Termont noemde Karel op zijn afscheid een old school journalist en dat was een compliment.

Een journalist die tijd neemt, die luistert, kritisch is, niet zichzelf maar het verhaal centraal zet, leeft en werkt met veel liefde voor onze stad. 

Ik heb Karel leren kennen als iemand die zijn eigen verhaal schrijft. Als een opmerkzame journalist. Een harde stille werker die je niet mag onderschatten. En hij had daarbij ook oog voor mensen die dat ook deden. Nooit zal ik het artikel vergeten dat hij schreef over collega schepen Tine Heyse. Toen was zij nog gemeenteraadslid in de oppositie. Dat is geen goedbetaald jobke maar een zeer groot engagement dat je maar moet zien te combineren met gezin en werk. Ze blonk (en blinkt nog steeds) daarbij uit in dossierkennis. Dossierkennis en doorzettingsvermogen maar geen tafelspringer. Karel eerde Tine voor de niet aflatende wijze waarop ze toen op dezelfde nagel bleef kloppen, nl duurzaamheid in het aankoopbeleid van de Stad Gent. Karel schreef toen dat wat anderen makkelijk afdeden als 'dat gezaag' zijn effect niet had gemist en de Stad toen al bewoog om op dat vlak vooruitstrevende keuzes te maken.

Hoed af voor Karel, hoed af voor harde, stille werkers en de steentjes die ze verleggen in de rivier! 

Elke Decruynaere