Knack - 27 november 2013
Blijven plakken in Gent. Waarom ze ooit naar Gent trokken en er niet meer weg geraakten.
Elke Decruynaere trok jaren geleden als studente van West-Vlaanderen naar Gent. Vandaag is ze er schepen van Onderwijs, Opvoeding en Jeugd.
Hier is iedereen Gentenaar
'Ik ben opgegroeid in Aalbeke bij Kortrijk. Na de middelbare school wilde ik vooral in een andere stad studeren om op kot te kunnen gaan. Aan mijn studie geschiedenis ben ik dan maar in Leuven begonnen, maar na twee jaar had ik het daar wel gezien. Ik vond het bijvoorbeeld jammer dat het daar in het weekend helemaal leegliep omdat alle studenten naar huis gingen, en ik had totaal geen contact met de Leuvenaars. Ondertussen had ik Gent wat beter leren kennen, door een toenmalig vriendje en omdat mijn zus hier op kot zat. In 2001 ben ik aan de Universiteit Gent aan mijn licenties begonnen en ik voelde me hier meteen thuis. Op de tram raakte ik vaak aan de praat met Gentenaars en ik had geregeld een babbel met mijn Turkse buurvrouw.
Na mijn afstuderen ben ik nog even naar Kortrijk teruggekeerd. Het leek me toen heel vanzelfsprekend dat ik daar werk zou zoeken en een leven zou uitbouwen. Maar ik miste Gent te veel en in Kortrijk kon ik ook niet veel met mijn engagement aanvangen. Zo voelde het toch. Resultaat: na een paar maanden stond ik hier al terug. Eerst heb ik in de buurt van het Sint-Pietersstation gewoond, waar ik me aansloot bij buurtcomité Buitensporig. In 2006 hebben mijn vriend en ik dan een huis gekocht in Sint-Amandsberg. Ideaal: tien minuten fietsen van het stadhuis en toch een buurt waar iedereen elkaar kent. Typisch Gent. Toch ben ik pas echt op deze stad verliefd geworden toen ik na de verkiezingen van 2006 nogal onverwacht in de gemeenteraad terechtkwam. Als je zo'n mandaat hebt, krijg je enorm veel uitnodigingen en leer je vanzelf alle hoekjes van de stad kennen. Zeker als je van nature nieuwsgierig bent als ik.
Weet je wat ook zo mooi is? Hier is iedereen Gentenaar. Zowel studenten en West-Vlamingen als mensen van Turkse afkomst en de Bulgaren die hier de laatste jaren zijn aanbeland. Al moeten we er natuurlijk wel over blijven waken dat al die groepen goed kunnen samenleven. Als schepen van Studentenaangelegenheden ben ik me er dan ook heel goed van bewust dat de gewone Gentenaars het een goede zaak moeten blijven vinden dat er zoveel jonge mensen in de stad studeren. Studenten moeten bijvoorbeeld inzien dat het niet zo'n goed idee is om midden in de nacht uitgebreid afscheid van elkaar te nemen onder het raam van mensen die een paar uur later alweer naar hun werk moeten. Zulke dingen.
Wat me wel zorgen baart, is dat veel van mijn leeftijdgenoten weer uit de stad wegtrekken als ze kleine kinderen hebben. Dat komt door de hoge woningprijzen, maar vaak dook door het heersende idee dat kinderen beter niet in de stad opgroeien. Onzin natuurlijk. Er is geen betere voorbereiding op de wereld van morgen mogelijk dan in de stad wonen. Wij voeden ons zoontje ook in Gent op - en straks komt er nog een baby bij. Een grote tuin hebben we niet, alleen een tuintje waar met onze vrienden kunnen barbecueën. dat volstaat voor mij. Maar dan wil ik wel een park in de buurt, waar de kinderen wat stoom kunnen aflaten. Net zoals we ervoor moeten zorgen dat jonge ouders gemakkelijk een plek vinden in een crèche, waar ze te voet of met de fiets naartoe kunnen. Alleen zo kunnen we stadsvlucht tegengaan.
© 2013 Roularta Media Group - Knack - Ann Peuteman
