Vandaag de dag als ouder de broodnodige tijd vinden voor de kinderen. Dat is niet meer zo vanzelfsprekend als vroeger.
We leven in een totaal andere samenleving dan onze ouders. We werken vaak met 2, er zijn meer alleenstaande werkende ouders en grootouders zijn nog aan de slag op de arbeidsmarkt. Tegelijk zijn er steeds meer mensen die het moeilijk hebben, die ganse dagen bezig zijn met overleven. In al die gezinnen staat het opvoeden van de kinderen onder druk.

Ouders willen meer tijd met hun kinderen: dat was de eerste conclusie uit een onderzoek dat we in Gent lieten uitvoeren in 2016 over de noden naar buitenschoolse opvang en vrije tijd. Die vaststelling werd ook bevestigd in de enquête van de Gezinsbond nav de Internationale Dag van het Gezin van 15 mei. Ook scholen geven signalen dat ouders te weinig tijd hebben, denk maar aan de hele discussie over zindelijkheid bij peuters.
Doen we het dan allemaal slechter dan vroeger? En moeten we dan vooral met het wijzend vingertje naar de ouders kijken en hen ‘responsabiliseren’?

Ik denk het niet. Ik denk dat we 2 dingen moeten doen:
1. We moeten het systeem waar jonge (en iets minder jonge) ouders vandaag inzitten – de rat-race - durven in vraag stellen. We moeten zorgen voor een goed sociaal beleid, zodat ouders ruimte in hun hoofd hebben en tijd kunnen maken voor hun kinderen.
2. Tegelijk moeten we ons als Stad afvragen hoe we gezinnen beter kunnen ondersteunen. Die ondersteuning zit op 2 vlakken: Als stad willen wij zorgen voor goede basisvoorzieningen. En daarnaast willen we initiatieven van Gentse burgers zelf een duwtje in de rug geven.

Sinds 2013 ben ik schepen van Opvoeding (en niet van Kinderopvang). Mijn tweede legislatuur ben ik schepen van Gezinsbeleid. Ik ben blij dat we als stadsbestuur voor de eerste keer de bevoegdheid ‘gezinsbeleid’ benoemd hebben. Het is onze bedoeling om gezinnen sterker te maken vanuit alle domeinen - wonen, armoede, werken, onderwijs, kinderopvang, samenleven, opvoeden,…. Dat engagement is er vanuit Stad Gent naar de Gentse Gezinnen.

Daarnaast is het belangrijk om te kijken wat we als ouders voor elkaar kunnen betekenen. Dat is in stedelijke context niet altijd zo evident. We wonen niet in een dorp, met vanzelfsprekende netwerken waar we kunnen op bouwen. Maar tegelijk zijn we in Gent met VEEL en kunnen er mooie initiatieven ontstaan. Denk daarbij aan de Gentse Spruitjes, de vakantieopvang van Cokido of de Bostorie: stuk voor stuk initiatieven waar Gentse burgers zelf het heft in handen nemen en die we als stad ondersteunen.

Ik eindig waar ik begonnen ben: laten we ons systeem kritisch bekijken en zorgen voor meer tijd voor gezinnen. En laten we, als Stad en samen met de vele Gentse ouders de handen in elkaar slaan. Want Opvoeden, dat doe je samen.