Krant van West-Vlaanderen - 28 december 2012

Gent wordt steeds meer de hoofdstad van Oost- én West-Vlaanderen. Provinciegenoten blijven na hun studies nog steeds hangen in de (studenten)stad, maar er is meer: woensdag leggen twee uitgeweken West-Vlamingen ook de eed af als schepen van Gent.Een kennismaking met Filip Watteeuw en Elke Decruynaere, politici voor Groen en allebei van West-Vlaamse komaf. Je hoeft niet van Gent te zijn om je Gentenaar te voelen.

Anders dan in Antwerpen was de aardverschuiving na de gemeenteraadsverkiezingen van 14 oktober in Gent eerder beperkt. Socialist Daniël Termont blijft er stevig in het zadel, de Open VLD van Mathias De Clercq zal er ook na Nieuwjaar deel uitmaken van de coalitie. De vernieuwing komt van Groen, dat in kartel met SP.A naar de kiezer trok. Een droomkartel, blikt Elke Decruynaere terug. Vaak is een kartel een zwaktebod voor een van de partijen, maar dat was hier niet het geval, vult Filip Watteeuw aan. Eerder probeerden Groen en SP.A al samen te werken, maar pas deze legislatuur kreeg het kartel vorm. Opvallend, want SP.A vormde de kern van de Gentse meerderheid en Groen was er een stevige oppositiepartij. Met de slogan Samen Gentenaar hebben we heel hard de verbondenheid tussen alle Gentenaars uitgespeeld. Door de krachten te bundelen, hebben we veel meer mensen bereikt.

Hadden jullie verwacht dat de impact zo groot zou zijn? Elke, jij haalde van op de tweede plaats ruim 7.000 stemmen. De tandem Termont - Decruynaere miste zijn effect niet.

Elke Decruynaere: Het aantal vertegenwoordigers voor onze partij in de gemeenteraad is verdubbeld. Dat is verrassend, ook al had ik snel door dat er een groot draagvlak was voor ons verhaal. We hebben heel duidelijk de kaart getrokken van álle Gentenaars, niet alleen van onze militanten. Ons verkiezingsprogramma is samen met de inwoners geschreven. Er was ook een uniek uitgangspunt. Dit was niet SP.A plus Groen, maar de sterkste bestuurspartij met de sterkste oppositiepartij. Dat zeggen wij niet, dat zegden de Gentse journalisten. We konden voortbouwen op wat goed was en tegelijkertijd enkele frisse en toekomstgerichte ideeën introduceren. Die combinatie heeft gewerkt. Filip Watteeuw: Toen het kartel in het voorjaar werd voorgesteld, waren de reacties al enorm. Ik werd aangesproken in de straten. Er was toen al veel enthousiasme en dat is alleen maar sterker geworden in aanloop naar 14 oktober.

Wat zal bijblijven van die verkiezingszondag?

Elke Decruynaere: Toen ik met de fiets op weg was van het stadhuis waar Daniël en ik net onze verklaring hadden afgelegd naar het feest van onze leden, werd ik tegengehouden door enkele jongeren. Hey, dat is die madam van Groen die we net op televisie gezien hebben Gent, autoluwe stad! Mogen we met jou op de foto?(lacht) De voorbije maanden heb ik niets dan positieve reacties gekregen. Door alles wat in Antwerpen is gebeurd, wordt dat gevoel alleen maar versterkt. Overweldigend... Filip Watteeuw:(grijpt naar zijn smart-phone) Ik lees even voor uit een mail die ik die week heb gekregen. Ik was zondag een trotse Gentenaar. We gaan er iets moois van maken, daar ben ik van overtuigd. Die vrouw is niet politiek actief, maar ze heeft het wel over we. Ze vereenzelvigt zich met haar stad. Dat is de essentie van gemeentepolitiek: trots zijn op de stad waar je woont en ze mee helpen bouwen. In grote steden is zo'n ons-kent-ons-gevoel eerder zeldzaam.

Is dat iets typisch Gents, dat wij-gevoel?

Elke Decruynaere: Misschien. In andere steden werd er in ieder geval meer verdeeld gestemd. Hier hebben we de Gentenaars meegenomen in ons verhaal. Dat heeft de betrokkenheid verhoogd. We willen de stad samen met de mensen besturen. De stad is van ons? Neen, we zijn allemaal de stad. Dat is een andere benadering. Iedereen zal de stad mee helpen vormgeven.

In de aanloop naar de verkiezingen was er heel wat te doen over oud-journalist en N-VA-lijsttrekker Siegfried Bracke. Hij verhuisde opnieuw naar Gent, maar had de perceptie tegen: hij was geen échte Gentenaar. Zijn jullie dat, als geboren West-Vlamingen, wél?

Elke Decruynaere: Je hoeft niet van Gent te zijn om je Gentenaar te voelen. Dat is de clou. Gentenaar word je door je onder te dompelen en je stad te leren kennen. Woon je er? Leef je er? Ben je er geëngageerd? De voeling met de stad bepaalt je identiteit. Vraag hier op de Korenmarkt aan honderd mensen waar ze geboren zijn en je zal er maar weinig vinden die van geboorte Gentenaar zijn. Die diversiteit maakt Gent en bepaalt het DNA van de stad. De vraag is niet: ben je een stamboom-Gentenaar?, maar: snap je de stad, ben je betrokken? In die zin zijn zowel Filip als ik echte Gentenaars. Vanuit ons engagement zijn we dag in dag uit bezig met deze stad. De voeling is er. En bij Siegfried Bracke blijkbaar niet.

Zijn jullie zoals zoveel andere West-Vlamingen na de studententijd in Gent blijven plakken?

Filip Watteeuw: Na mijn studies ben ik in 1987 teruggekeerd naar Moorslede. Ik heb er me meteen geëngageerd, heb er 11.11.11 mee nieuw leven ingeblazen en ben lid geworden van Agalev. In 1988 stond ik zelfs op de lijst in Moorslede Maar de liefde heeft me terug naar Gent gebracht. Mijn vrouw woonde hier en ze heeft ervoor gezorgd dat ik een van de beste beslissingen van mijn leven heb genomen. Intussen ben ik helemaal verknocht en vergroeid met deze stad.

Elke Decruynaere: Ik ben na mijn studententijd ook even teruggekeerd naar Kortrijk, maar toen al wist ik vrij snel dat die stad niets voor mij was. Ik heb twee jaar in Leuven gestudeerd en heb mijn licenties in Gent gevolgd. Die stad sprak me meer aan, Leuven was vooral een keuze om ver weg van thuis te zijn. (lacht)

Filip Watteeuw: In Moorslede merkte ik dat ik een stadsmens geworden was. Op een bepaald moment ga je je erg hechten aan de dynamiek van een stad, niet alleen cultureel, maar ook sociaal Maar ik kom nog vaak in Moorslede: mijn moeder woont er en ik heb er nog enkele vrienden. Volgende week start een nieuw leven. Filip nam intussen afscheid van het Vlaams Parlement, Elke wordt ook voltijds politica.

Zijn jullie klaar voor dat nieuwe hoofdstuk?

Elke Decruynaere: Dit is het moment waarop ik voluit en voltijds met politiek kan bezig zijn. Tot voor kort was ik dat vooral na de uren, vaak ten nadele van mijn sociale leven. Dat verandert nu. Mijn job als beleidsmedewerker in de gehandicaptensector gaat voor even de koelkast in. Ik heb sinds september tijdskrediet genomen om me te kunnen toeleggen op de campagne en de onderhandelingen. Filip Watteeuw: Mensen vragen me waarom ik het Vlaams Parlement inruil voor Gent. Ik heb er drie jaar hard gewerkt en in de ogen van veel mensen geef je dat toch niet zomaar op. Dat klopt natuurlijk, maar het is een droom om als Gentenaar aan je eigen stad te kunnen meebouwen. Echt, dit is een droomproject. Aan de onderhandelingstafel hebben jullie ook veel eigen bevoegdheden binnengehaald. Nóg een overwinning Filip Watteeuw: Je stapt in de politiek om dingen te verwezenlijken. Groen zit hier al sinds de start in de oppositie, maar we hebben die rol altijd constructief ingevuld. Je kan ook van op de oppositiebanken wegen op beslissingen, maar je kan niet deelnemen aan het beleid. Dat verandert nu.

Elke Decruynaere: De inhoud was voor ons prioritair. Dit is wellicht het groenste bestuursakkoord van Vlaanderen. We willen dat Gent een kindvriendelijke stad wordt die kiest voor openbaar vervoer, maar het moet ook een ecologische stad van de toekomst worden. Pas daarna zijn we gaan praten over bevoegdheden, maar uiteraard wilden we graag enkele hefbomen in handen hebben. Zes jaar is lang, maar kort om een stad te vernieuwen. Toch hebben jullie een heel ambitieus groen bestuursakkoord met meer dan 800 punten. Een opvallend plan: de fameuze fly-over waarop je nu Gent binnenrijdt tot aan het Zuid zal verdwijnen.

Elke Decruynaere: Het is de ambitie van de hele bestuursploeg om langer dan zes jaar te bouwen. Dat moet als je een stad in beweging wilt houden. We kijken verder, maar moeten in deze legislatuur al cruciale stappen zetten. Filip Watteeuw: Sommige dossiers zullen tijd vragen, anderen kunnen sneller verwezenlijkt worden. Maak van die fly-over alsjeblieft geen symbooldossier, want er is veel meer. Als schepen van Mobiliteit wil ik er bijvoorbeeld voor zorgen dat fietsen in Gent comfortabeler wordt en dat er meer en stipter trams en bussen rijden.

Elke Decruynaere: We willen ook maximaal inzetten op een kindvriendelijke stad. Veel mensen zien de voordelen van de stad, maar vinden het geen plek om kinderen te laten opgroeien. Dat beeld willen wij veranderen. Bij elke beslissing die genomen wordt, zullen we voortaan de afweging maken wat de impact voor jongeren is. Bij de aanleg van een plein houden we straks niet alleen rekening met de handelaars, maar ook met de jongeren. Is er nog een ruimte om te leven en te spelen? Kunnen kinderen er veilig fietsen? Diezelfde toets komt er ook voor beslissingen over cultuur of werkgelegenheid. Er komt een Huis van de Jeugd in de Leo-poldskazerne. We plannen er een jeugdverblijfcentrum voor bezoekende jongeren en brengen er alle diensten voor jongeren samen. En nog iets: studenten zijn een troef. Ze máken Gent, dus kan je hen maar beter positief benaderen. Wijs hen terecht als er problemen zijn, maar veroordeel hen niet op voorhand. Filip Watteeuw: Wij willen tonen dat bepaalde zaken echt wel haalbaar zijn. We willen een voorbeeld zijn voor anderen, zolang de stad en de inwoners er maar beter van worden. Iedereen moet straks inspiratie kunnen vinden in Gent.

© 2012 Roularta Media Group - Krant van West-Vlaanderen - Mattias Vanderaspoilden