De Gentse scholen zijn boos. En ik begrijp hen. Met veel zorg, bloed, zweet en tranen hebben ze het afgelopen jaar een weg afgelegd met kinderen en jongeren die zelf al de weg van Aleppo tot hier achter zich hebben. Nu vrezen leerkrachten en directies voor de toekomst van kinderen en jongeren die van de ene op de andere dag terug alles achter zich moeten laten en (weeral) opnieuw moeten beginnen.
Waarover gaat het?
Het vluchtelingenponton de Reno moet weg. Beslissing van Theo Francken uitgevoerd door Fedasil. De grootschalige vluchtelingencentra die erbij kwamen sinds de asielcrisis worden nu gesloten. Nogal voluntaristish bouwt Francken die centra af terwijl het zeer de vraag is of er straks weer geen tekort zal zijn.
Dat het voeren van een hardvochtig asielbeleid in dit land de toverformule is om het tot meest populaire politicus te schoppen is een pijnlijke vaststelling maar daar ga ik hier niet over uitweiden.
Wel over de scholen, achter de schermen en in alle stilte hebben juffen, meesters, begeleiders en directies zeer belangrijk werk verricht het afgelopen jaar. Ze waren niet alleen, ook studenten en ontzettend veel Gentse vrijwilligers, begeleiders, stadsdiensten en organisaties hebben met een groot hart en al hun deskundigheid de vluchtelingen opgevangen en op weg gezet. Mijn collega OCMW voorzitter Rudy Coddens heeft daarbij een zeer belangrijke rol gespeeld en doet dat nog steeds. Er is ontzettend veel gebeurd achter de schermen, zonder grote verklaringen.
Nu wordt het de scholen dus teveel en ik begrijp hen. Meer zelfs, ik steun hen in het belang van de families waarover het gaat. Mania Van der Cam is directeur van KTA Mobi en wordt gesteund door verantwoordelijken van alle onderwijsnetten in haar pleidooi. Op haar school zit een leerling die sinds 2015 VIJF keer moest verhuizen.
Dat is ermee lachen, dat is met de toekomst van kinderen en jongeren spelen. Dat is de problemen van morgen veroorzaken in plaats van ze te voorkomen.
Je kan de integrale brief van de scholen in bijlage lezen.
