Nog nooit zat ik zoveel stil als het afgelopen jaar. Die twee maanden verplicht platliggen in juli en in januari leverden me gelukkig een pracht van een dochter op. De vele uren plafondstaren zijn daardoor snel vergeten. Het is nu ook dubbel genieten van de buitenlucht. Vandaag kennisgemaakt met een aantal initiatieven die ik graag met jullie deel. De eerste halte was . Een nieuw initiatief vlakbij Dampoort. Enkele enthousiaste Gentenaars staken hiervoor de koppen bijeen en de handen uit de mouwen. Het resultaat is een tijdelijke invulling van een terrein dat al decennia lang braak ligt. Met oude kerstbomen, honderden bloembollen, bijenhotels en andere constructies toveren ze de lap grond om tot een publieke tuin. Het was er fijn toeven in het lentezonnetje deze middag.

de Stadstuin

Onderweg naar huis liep ik nog de mensen van gURBS tegen het lijf. Met hun installatie StADlantis streken ze neer in het Bijgaardenpark. gURBS is een stadscollectief voor en door Gentenaren. Ze verzamelen, verzinnen en verspreiden verhalen voor, door en met de stad. Met hun interventies in de publieke ruimte willen ze verbeelding oproepen en de dialoog in de stad stimuleren. Ik maakte vandaag kennis met twee zeer overtuigende 'stadsarcheologen' die buurtbewoners uitnodigden na te denken wat onze wijk kenmerkt. Als we iets in de grond zouden kunnen stoppen dat over 30 jaar duidelijk maakt hoe we hier nu leven, wat zou het dan zijn?

Ook in Ledeberg  zijn ze van het (be)vragende type. In de babbelbox van Buurtwerk kreeg ik eveneens de vraag voorgeschoteld wat de wijk zo uniek maakt. Ledeleute is er alvast een van. Voor de elfde keer op rij namen kinderen het Ledebergplein in beslag. Kers op de taart was het meisjeskoor van Ledebirds waar ik omvergeblazen werd door de stem van een heel klein meisje. Check eens volgend kort fragment, #TVV 2020?