Ter gelegenheid van m'n tiende schooljaar als schepen van Onderwijs en op deze dag van de Leraar lanceer ik graag een reeks van boeiende verhalen. Tien inspirerende onderwijsfiguren van de velen die ik mocht ontmoeten op tien schooljaren tijd. Ze verdienen stuk voor stuk tien op tien.
Het is mijn tiende schooljaar als schepen van onderwijs. Wat een eer! Ik ben dankbaar voor tien schooljaren waarin ik me heb kunnen inzetten voor het onderwijs.
Nelson Mandela zei: “Education is the most powerful weapon you can use in the world.” Onderwijs heeft de kracht om de wereld te veranderen.
Ik blijf elke dag vol passie mijn ambt uitvoeren omdat ik versterkt en gevoed word door al die inspirerende mensen die ik dagelijks mag ontmoeten.
Elke Decruynaere, schepen van Onderwijs
Als eerste stel ik jullie Debbie voor:
Debbie is leerkracht in het eerste en tweede leerjaar van basisschool De Panda in Nieuw Gent. We treffen elkaar aan de schoolpoort.
Elke leerling en elke ouder wordt persoonlijk aangesproken. Geen leerling vertrekt er zonder een 'Tot morgen!' te krijgen. Het is een hartverwarmend beeld.
Tijdens ons gesprek valt het op hoe Debbie elke grootstedelijke uitdaging niet als een last maar als een kans ziet. Elke dag pendelt Debbie tweemaal 40 minuten van Bellegem bij Kortrijk naar Nieuw Gent om er les te geven. Bij de start van dit schooljaar kreeg ze de kans om te solliciteren dicht bij huis. Dat aanbod sloeg ze af.
Debbie:
Mijn hart ligt hier gewoon! In De Panda proberen we allemaal aan één zeel te trekken. Dat moet ook want het publiek dat hier schoolloopt is heel divers. Dat zie ik niet als een nadeel. De uitdaging zorgt er juist voor dat wij er als schoolteam altijd samen voor gaan. Al die verschillende culturen die hier rondlopen, maken onze school uniek. Niet enkel de leerlingen leren hier op school. Ook ik leer elke dag bijzonder veel bij, van mijn leerlingen en van hun ouders.
Ik heb geen ervaring met een witte school. Nadat ik afstudeerde ben ik onmiddellijk gestart in de vervangingspool van het stedelijk onderwijs en zo - door een vervanging- in De Panda terechtgekomen. Ik was onmiddellijk verkocht door de warme sfeer op school. Ik zou niet passen op een andere school. Neem nu de communicatie met de ouders: op sommige scholen blijft dit beperkt tot nota’s in een schoolagenda. Hier op school hebben we een Whatsappgroep met de ouders en nodigen we de ouders uit in de klas om hen te tonen hoe het hier allemaal in zijn werk gaat. Dat intense contact met de ouders zie ik niet als een last. Dat is echt een plus voor mij! De dankbaarheid van ouders die écht betrokken worden is onbetaalbaar.
Verwondering
Oké, het is soms zwaar. Maar de verwondering op de gezichten van mijn leerlingen maakt alles goed. Ik zie ze denken: ik kan dat. Ik heb die letter geleerd. Ik heb leren lezen! Ze zijn dan zo fier, zalig! Je start met kleuters en op het einde van de rit, als ze naar het derde leerjaar gaan, lever je grote kinderen af. Ik ben ontzettend trots dat ik kan en mag bijdragen aan die groei.
De anderstalige leerlingen die hier toekomen, stelen nog net iets meer mijn hart. Als je weet welke weg die leerlingen hebben afgelegd en wat we van hen verwachten, word je daar stil van. Dat is echt niet evident. Maar toch, het lukt! Het is soms uitleggen met handen en voeten, maar de drive bij die kinderen is zo groot. Dat is mooi om te zien. Wanneer die leerlingen sprongen maken, geeft me dat echt een boost.
Weet je, ik geniet van de vakantie, maar ik kan meestal niet wachten tot 1 september want ik ben altijd zo benieuwd naar mijn leerlingen. Oprechte interesse in de leerlingen, 't zal wel zijn! Ik kijk positief naar de toekomst. Laat mij nog maar lang op De Panda staan en veel leerlingen ontmoeten.
Meer informatie
