Ter gelegenheid van m'n tiende schooljaar als schepen van Onderwijs deel ik graag een reeks van boeiende verhalen. Tien inspirerende onderwijsfiguren van de velen die ik mocht ontmoeten op tien schooljaren tijd. Ze verdienen stuk voor stuk tien op tien.
Het is mijn tiende schooljaar als schepen van onderwijs. Wat een eer! Ik ben dankbaar voor tien schooljaren waarin ik me heb kunnen inzetten voor het onderwijs.
Nelson Mandela zei: “Education is the most powerful weapon you can use in the world.” Onderwijs heeft de kracht om de wereld te veranderen.
Ik blijf elke dag vol passie mijn ambt uitvoeren omdat ik versterkt en gevoed word door al die inspirerende mensen die ik dagelijks mag ontmoeten.
Elke Decruynaere, schepen van Onderwijs
Ik stel jullie Reyhan voor:
Reyhan is een jonge leerkracht op Daltonschool, De Lotus. Daar staat ze inmiddels zeven jaar. Ondanks haar jonge leeftijd heeft Reyhan al een uitgesproken visie op onderwijs. Elke dag geeft ze het beste van zichzelf, in de klas en daarbuiten, om die visie te kunnen realiseren. De liefde waarmee Reyhan spreekt over haar leerlingen en het leraarsberoep is hartverwarmend. Reyhan is een authentieke juf. Ze probeert steeds zo dicht mogelijk bij zichzelf te blijven. Ook haar leerlingen mogen ten volle zichzelf zijn, mooi!
Aan een schooldag heeft ze niet genoeg om haar gedrevenheid en passie kwijt te kunnen, dus blijft ze ook vaak na de schooltijd om leerlingen die dat willen extra te begeleiden. Dit doet ze in het Nederlands en als het mogelijk is, ook in hun eigen taal. Ze is dankbaar dat ze leerkracht mag zijn. Ik ben ontzettend dankbaar dat ze leerkracht is, want ze doet het geweldig!
Reyhan:
Ik ben een geboren en getogen Gentenaar met Turkse origine. Toen ik zelf nog achter de schoolbanken zat, kwam ik in het zesde leerjaar bij meester Didier terecht. Hij had tijdens de lessen aandacht voor verschillende culturen en mijn taal. Onwaarschijnlijk! Ik had het gevoel dat ik in zijn klas mocht zijn wie ik was. Ik moest niets verstoppen: mijn identiteit niet, maar ook mijn taal niet. Ik voel mij Belg, maar dat de cultuur van bij mij thuis ook welkom was in de klas, zorgde ervoor dat ik mij gezien en gewaardeerd voelde. Het werd toen mijn kinderdroom om dat ook te kunnen doen en ook leerkracht te worden. Dat bewijst nog maar eens hoe één leerkracht een groot verschil kan maken.
Samen bagage dragen
Ik waardeer mijn leerlingen voor wie ze zijn. Het maakt niet uit welke achtergrond ze hebben. Ik engageer me voor al mijn leerlingen. Toch valt het mij op dat mijn anderstalige leerlingen het soms net iets moeilijker hebben. Die leerlingen snakken naar erkenning en waardering. Ze zijn op zoek naar voorbeeldfiguren maar die vinden ze soms niet. Ze starten hun schoolloopbaan met extra bagage – soms in de vorm van taalachterstand of in de vorm van een gebrek aan zelfvertrouwen – en ik wil graag hun bagage verlichten en mee helpen dragen. Soms met een half uur huiswerkbegeleiding na de schooldag en soms door dezelfde les na schooltijd nog eens te geven in het Turks.
Ik kan Turks, waarom zou ik het dan niet gebruiken om mijn leerlingen te helpen? Ik wou dat ik nog andere talen sprak zodat ik al mijn leerlingen in hun eigen taal eventjes kon ondersteunen. De leerlingen vonden dat eerst echt raar: ‘Kan de juf Turks?!’ Ik zag de herkenning in hun ogen. Dan beseffen ze plots dat ook zij juf of meester kunnen worden. Dat motiveert mij. Die Turkse huiswerkbegeleiding gaat eigenlijk over veel meer dan de les hé, het gaat ook over hun cultuur, hun onzekerheden, emancipatie… Op het einde van mijn derde schooljaar hier heb ik samen met collega’s en leerlingen een toneelstuk gemaakt in twee talen. Toen zei mijn collega: “Amai, ik heb die leerling zichzelf nog nooit zo zien geven!” Die leerling leefde zich uit in zijn eigen taal, dat zal ik nooit vergeten.
Even stilstaan
Weet je wat ik geleerd heb in de afgelopen jaren? Dat je af en toe eens moet stilstaan. Soms zijn we veel te gehaast: we moeten nog rapportcommentaren schrijven, haasten ons naar een oudercontact, zijn al bezig met het voorbereiden van een volgende les… Maar als je eventjes stilstaat in de gang en vraagt hoe de leerlingen zich voelen of wat zij ervaren in de klas, krijg je steeds zo’n mooi antwoord. Dan verlicht je je job als leerkracht! Je betrekt leerlingen en betrokken leerlingen maken je job eenvoudiger. Het levert op, echt! Zo ging ik tijdens de coronaperiode bij al mijn leerlingen op bezoek. Een van mijn leerling stond me op te wachten met een bos bloemen, ontzettend hartverwarmend. Dan weet ik dat ik goed bezig ben.
Lees alle inspirerende verhalen
Meer informatie
