Ter gelegenheid van m'n tiende schooljaar als schepen van Onderwijs deel ik graag een reeks van boeiende verhalen. Tien inspirerende onderwijsfiguren van de velen die ik mocht ontmoeten op tien schooljaren tijd. Ze verdienen stuk voor stuk tien op tien.
Het is mijn tiende schooljaar als schepen van onderwijs. Wat een eer! Ik ben dankbaar voor tien schooljaren waarin ik me heb kunnen inzetten voor het onderwijs.
Nelson Mandela zei: “Education is the most powerful weapon you can use in the world.” Onderwijs heeft de kracht om de wereld te veranderen.
Ik blijf elke dag vol passie mijn ambt uitvoeren omdat ik versterkt en gevoed word door al die inspirerende mensen die ik dagelijks mag ontmoeten.
Elke Decruynaere, schepen van Onderwijs
Ik stel jullie Tim voor:
Het bureau van Tim is het eerste wat je ziet als je de Toren Van Babel komt binnengewandeld. Non-verbaal maakt hij duidelijk dat het nog even zal duren. Hij zit met een leerling in zijn bureau. De leerling heeft problemen met zijn asielprocedure en wil onmiddellijk naar Dienst Vreemdelingenzaken. Meester Tim blijft rustig en probeert de leerling iets uit te leggen met handen en voeten. Als ook dat niet lukt, gebruikt hij zijn basis Spaans. Het gesprek eindigt met een handshake. Het belang van de leerling staat hier voorop, dat kan je zien. Tim is leerlingenbegeleider, op één van onze Gentse OKAN-scholen, met een sterke visie op onderwijs en nog een sterker engagement voor zijn leerlingen.
Tim:
Ik ben ooit afgestudeerd als klinisch psycholoog. Intussen ben ik al tien jaar actief in de vluchtelingenwereld.. Het leven wordt gestuurd door toevalligheden. In 2009 zat ik nog aan de universiteit en was er een regularisatiecrisis met hongerstakers. Die hongerstakers zaten op de parking van de VUB. Ik ben daar toevallig op gebotst en er ging een wereld voor mij open. Met deze doelgroep wilde ik iets doen! Ondertussen ben ik al zes jaar actief als leerlingenbegeleider op deze OKAN-school. Hier komt mijn liefde voor onderwijs samen met mijn hart voor anderstalige nieuwkomers.
Ik haal hier als psycholoog meer dan genoeg voldoening uit. De leerlingen hier op school zijn nieuw in onze maatschappij. Ze zijn volledig ontworteld en hebben gigantische rugzakken. Ik voel dat ik hier met mijn achtergrond kan helpen om de leerlingen op hun gemak te stellen en zich veilig te laten voelen. Dat vind ik een niet te onderschatten taak.
Weet je wat ik echt belangrijk vind om met de wereld te delen? Wat een fantastische mensen mijn leerlingen zijn! Wij noemen hen “nieuwe Gentenaars”. Ik wil vooral over hen vertellen. Ze zijn ongelooflijk veerkrachtig, hebben tonnen motivatie en heel veel humor. Echt waar, er zijn hier op school evenveel geestige momenten als moeilijke momenten. Als ik naar hen kijk, zie ik vooral de nieuwe generatie die klaar zit.
Ik heb tijdens mijn loopbaan hier al veel beklijvende momenten meegemaakt. Wij gaan met het schoolteam vaak op huisbezoek. Als wij kinderen niet op school zien, dan springen wij op onze velo. Dan wordt je vaak geconfronteerd met erbarmelijke taferelen: verwaarloosde meisjes die met schurft op bed liggen of kinderen die leven in kraakpanden zonder elektriciteit of verwarming. Dat staat op je netvlies gebrand. Maar er zijn ook momenten waarbij ouders, hier in de gang van de school, spontaan beginnen te dansen van vreugde omdat hun kind Nederlands geleerd heeft en mag doorstromen naar het aso. Die dansende ouders staan evenzeer op mijn netvlies gebrand!
Ik heb soms het gevoel dat er niet meer gesproken wordt over gebeurtenissen, maar over crisissen. En bij het woord crisis, schiet iedereen in een kramp. Ik ben echt vree content dat ik in deze sector werk. Die leerlingen hier maken mijn dag. Er zijn hier zoveel mooie persoonlijke verhalen. Maar die verhalen hoor je enkel van mens tot mens. Dus we moeten blijven openstaan voor iedereen, blijven luisteren. Ook al gaat de communicatie soms moeilijk. Blijf een tiener zien als tiener en dan krijg je er ongelooflijk veel van terug. Dat is mijn drijfveer om te blijven doorgaan.
