Ter gelegenheid van m'n tiende schooljaar als schepen van Onderwijs deel ik graag een reeks van boeiende verhalen. Tien inspirerende onderwijsfiguren van de velen die ik mocht ontmoeten op tien schooljaren tijd. Ze verdienen stuk voor stuk tien op tien.
Het is mijn tiende schooljaar als schepen van onderwijs. Wat een eer! Ik ben dankbaar voor tien schooljaren waarin ik me heb kunnen inzetten voor het onderwijs.
Nelson Mandela zei: “Education is the most powerful weapon you can use in the world.” Onderwijs heeft de kracht om de wereld te veranderen.
Ik blijf elke dag vol passie mijn ambt uitvoeren omdat ik versterkt en gevoed word door al die inspirerende mensen die ik dagelijks mag ontmoeten.
Elke Decruynaere, schepen van Onderwijs
Ik stel jullie Valerie voor:
Wist je dat het tweedekansonderwijs dit jaar 40 jaar bestaat? En wist je dat het ooit begon met enkele geëngageerde dames die de ‘moedermavo’s’ in Nederland bezochten?
Wat begon als project met 9 leerkrachten is vandaag een erkende onderwijsvorm die jaarlijks honderden volwassenen een tweede kans op een diploma geeft. Mijn eerste kennismaking met het CVO (Centrum voor Volwassenenonderwijs) was een zeer bewogen politiek debat met een bijna onstuimig en superdivers publiek dat helemaal opging in de discussie.
Bij het woord onderwijs mogen we dus niet enkel aan kinderen en jongeren denken, maar ook aan de prachtige sector van het volwassenenonderwijs. Valerie zet zich daar 100% voor in. Eigenlijk is Valerie – hou je vast – doctor in de experimentele psychologie. Na een onderzoeksperiode moest ze zich heroriënteren. Het stond vast dat wat ze zou doen, een maatschappelijke relevantie in zich moest dragen. Als verantwoordelijke voor de afdeling Tweedekansonderwijs van het CVO Gent zet zij zich elke dag in om jongeren die hun school niet afmaakten letterlijk een tweede kans te geven. Maatschappelijk nog relevanter? Ik dacht het wel!
Valerie
Ik had niet de ambitie om in het onderwijs te gaan. Ik had wél de ambitie om in mijn carrière impact te hebben. Ik wilde meebouwen aan de maatschappij. Toen verscheen de vacature als zorgcoördinator van CVO Gent. Ik heb bewust gekozen voor het tweedekansonderwijs en niet voor- bijvoorbeeld- de cursussen Italiaans. De mensen die hier in hun vrije tijd zijn Italiaans komen leren, zijn al verankerd in het leven. Onze cursisten in het Tweedekansonderwijs zitten, om wat voor reden dan ook, in een kwetsbare situatie. Wat er fout gelopen is? Dat kan van alles zijn. Via Tweedekansonderwijs kunnen ze proberen om een nieuwe richting te geven aan hun leven en te bouwen aan de toekomst die ze willen hebben.
Leren opnieuw leuk maken
Ik heb er mij op gesmeten om iedereen die zich hier inschrijft, opvolging te laten krijgen. Iedere cursist die zich hier wil inschrijven krijgt een persoonlijk gesprek van minstens een uur. Daar sta ik op. Dat zijn twee keer per jaar meer dan 300 gesprekken: niet te onderschatten. We vinden het belangrijk om te luisteren naar élke cursist. Waar willen ze naartoe? Wie zijn ze? Hoe is het tot nu gelopen? Ze hebben allemaal een individueel verhaal. Het is maar door er individueel en op hun maat aan mee te schrijven dat je daar samen een succesverhaal van kan maken.
Ik ben heel fier op het openklassysteem dat we hier ingevoerd hebben. Dat is een klas waarin elke cursist op zijn eigen tempo werkt. De ene cursist heeft nood aan extra uitdaging in wiskunde en extra ondersteuning bij taal, terwijl dat bij een andere cursist omgekeerd kan zijn. In de open klas is daar ruimte en flexibiliteit voor. Er moet meer op maat gewerkt worden in het onderwijs. Niet alleen hier in het CVO, maar overal. Mensen zijn van nature nieuwsgierig, maar op een bepaalde leeftijd vinden we leren plots niet meer leuk. Hoe kan dat? Ik denk dat we leren opnieuw leuk kunnen maken, door rekening te houden met welke persoon er voor je zit en zijn of haar interesses, beperkingen en noden. Differentiëren, differentiëren, differentiëren!
Elk jaar kippenvel
Elke proclamatie opnieuw krijg ik kippenvel. Ik mag telkens meemaken hoe onze cursisten samen met hun familie of dierbaren het moment vieren dat hun leven een nieuwe wending neemt. Met het diploma dat ze hier halen kunnen ze bouwen aan een stabielere toekomst. Meestal hebben ze daar grote inspanningen voor moeten leveren. De omstandigheden waarin ze hun diploma halen, zijn niet ideaal. Zij kunnen niet thuiskomen van school en hun voetjes onder tafel steken. Daarbij komt dat ze hier niet moeten zijn. De cursisten in onze klassen kiezen er elke dag opnieuw voor om naar hier te komen en hun droom na te jagen. Dat vind ik echt heel mooi.
Lees alle inspirerende verhalen
Meer informatie
CVO Gent (Centrum voor Volwassenonderwijs)
